Studenci UW protestują przeciwko dziekanowi-pontonowi, którego nie da się zwolnić pomimo poważnych oskarżeń

Gazeta.pl od kilku dni informuje o

. Miał on się dopuszczać nieodpowiednich zachowań wobec pracowników wydziału jak i studentów.

Serwis na początku tygodnia opublikował reportaż autorstwa Jana Rybickiego, którego bohaterem był

. Rozpoczął on pracę na Uniwersytecie Warszawskim we wrześniu 2017 roku. Dwa lata później mężczyzna otrzymał awans na stanowisko asystenta Przastka, a w 2020 roku został dyrektorem administracyjnym na wydziale. Praca z dziekanem miała być wyczerpująca. Żona Pietrasiaka w rozmowie z serwisem gazeta.pl przyznała, że mąż

, a każde wyjście do pracy były dla niego udręką. Według relacji mężczyzny raz dziekan miał nawet wejść do jego gabinetu, zamknąć za sobą drzwi, a następnie

. W reportażu ujawniono, że praca z dziekanem UW była na tyle trudna dla mężczyzny, że w trakcie pracy na Uniwersytecie Warszawskim

Pod nazwiskiem na dziekana w rozmowie z serwisem skarżyła się także m.in.

. Kobieta twierdzi, że była upokarzana i mobbingowana przez dziekana:

-

. Krzyczał na mnie i wyprosił z pokoju podczas spotkania z podlegającymi mi pracownikami. Wrzeszczał, zanim jeszcze powiedział, co zrobiłam źle, jakie ma w stosunku do mnie oczekiwania. Raz zapytałam go, czy mam jego zachowanie zgłosić do rzeczniczki akademickiej. Krzyczał na mnie: "Jak śmiesz mi grozić!", "Marsz do pokoju na dywanik" - opisuje Witkowska.

Autor reportażu otrzymał po jego publikacji wiele e-maili, w których opisywane były kolejne historie z udziałem Daniela Przastka. Także te

:

"Jako student występowałem w spektaklu, który reżyserował Daniel Przastek w ramach koła naukowego 'Teatr i Polityka'. Studenci występowali nago - wyłącznie mężczyźni. Miałem 19/20 lat, zgadzałem się na to. Pewnie trochę wykorzystano naszą naiwność. Pamiętam, że nawiązywał do naszych penisów, w tym mojego. Miał ulubieńców i ludzi, których nie znosił. Widziałem, jak jeden z moich kolegów cierpi przez jego niewybredne komentarze, ewidentnie czuł się coraz gorzej. My nie zapewniliśmy mu wsparcia i obrony, której wtedy potrzebował. W trakcie prób świateł Przastek powiedział do oświetleniowca:

" - cytuje jedną z historii gazeta.pl

Rektor Uniwersytetu Warszawskiego w odpowiedzi na nagłośnienie sprawy zapowiedział

"której celem jest zbadanie zasadności publicznie stawianych zarzutów dotyczących niewłaściwego traktowania pracowników przez dr. hab. Daniela Przastka". Ma być to już druga komisja w sprawie dziekana. Jak podaje serwis,

wyjaśniające, które proceduralnie poprzedza postępowanie dyscyplinarne, od którego przewidziana jest procedura odwoławcza.

Sam Daniel Przastek opublikował na swojej stronie internetowej oświadczenie, w którym przekazał, że

Studenci na piątek zapowiedzieli

przed Gmachem Audytoryjnym na Kampusie Głównym UW.

"W ostatnich dniach media obiegły informacje o niepokojących zarzutach wobec dziekana Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych. Według relacji pracowników i studentów, dziekan miał dopuszczać się niewłaściwych zachowań, takich jak niestosowne komentarze o charakterze seksualnym, niechciane kontakty fizyczne czy prezentowanie nieodpowiednich treści. W odpowiedzi na te oskarżenia rektor powołał specjalne komisje, których celem jest zbadanie sprawy oraz zapewnienie transparentności postępowania. Jednak mimo upływu dziesięciu miesięcy, proces ten wciąż trwa, choć zgodnie z obowiązującymi przepisami powinien zakończyć się w ciągu sześciu. Taka sytuacja budzi uzasadnione wątpliwości i niepokój społeczności akademickiej, która domaga się wyjaśnień i konkretnych działań. DOŁĄCZ DO WIECU SOLIDARNOŚCIOWEGO: Kiedy? 28 marca 2025 (piątek). O której? 10:00. Gdzie? Kampus Główny UW, przed Gmachem Audytoryjnym. Liczymy na waszą obecność i wsparcie! Tylko wspólnymi silami będziemy w stanie doprowadzić do realnych zmian" - można przeczytać

.

. Zapytaliśmy, jak wygląda cała sytuacja od środka i czego oczekują w związku z nagłośnieniem sprawy:

Organizator: Było 10 miesięcy na wyjaśnienie tej sprawy. Mamy mocne powody obawiać się, że zamiast uczciwego wyjaśnienia jest gra na czas. W nadziei, że sprawa ucichnie.

Organizator: To nie tak, że ktoś z nas wyleci z uczelni, raczej spodziewamy się miękkich form mobbingu. Ostracyzmu, utrudniania studiów czy ewentualnej kariery po studiach.

Organizator: Przynajmniej zawieszenie dziekana. Konkretne efekty działania komisji, sprawdzenie, czy w ogóle coś robi. A ostatecznie uzdrowienie społeczności akademickiej, równego traktowania i po prostu sprawiedliwości.