Rozmawiamy z Ibrahemem o pracy na wysokościach, wolontariacie i jego koszulce "spokojnie mordo, jestem z Jordanii"

Ibrahema poznaliśmy obserwując przygody

fundacji skierowanej do pomocy osobom, które zmagają się z różnymi kryzysami. Wolontariuszami w niej są lekarze, studenci, ratownicy medyczni i ratownicy po przeszkoleniu z pierwszej pomocy.

Ibrahem: Moja praca polega na dostawaniu się do trudnych miejsc na wysokościach i realizowaniu tego, co jest akurat potrzebne. Czasami to jest konserwacja jakiegoś sprzętu, czasami demontaż. Kiedyś chciałem zajmować się spawaniem, ale ostatecznie stanęło na tym.

Ibrahem: To zależy, nie ma dwóch takich samych projektów. Jedną z rzeczy, która potrafi wszystko komplikować jest zwyczajnie pogoda. Największym problemem jest związane z nią ryzyko. Trochę się do tego przyzwyczaiłem, a trochę nie mam wyboru, bo to po prostu moje źródło dochodu.

Ibrahem: Początki były takie, że zbiegły się trzy rzeczy: akurat robiłem kurs kwalifikowanej pierwszej pomocy, interesowałem się ratownictwem. Usłyszałem o organizacji, w której mógłbym to robić. A po trzecie, to dla mnie ważna sprawa w wymiarze religijnym. Kiedy jeszcze mieszkałem w Jordanii pomagałem na przykład w miejscu, które rozdawało jedzenie potrzebującym.

Ibrahem: W islamie ważne jest, żeby czynić dobro i inspirować do tego innych. Ważne też, żeby robić to z pokorą, a nie dla poklasku: "niech twoja lewa ręka nie wie, co robi prawa".

Ibrahem: Właściwie tylko jeden i jest nim język polski. Jest to też pewien problem, bo trudno bez niego o pracę.

Ibrahem: Jeżeli chodzi o jakieś rasistowskie komentarze, to nie bardzo mnie one obchodzą. Na terenie Gazy zginęło tyle bliskich mi osób, że nie mam już uczuć, które mogłyby zostać urażone. Nie odpowiadam też za nielegalne przekraczanie granicy, ja sam jestem tu legalnie. Za to jestem pewien, że są ludzie, którzy za to odpowiadają. Powodują wojny, głód i cierpienie, są w stanie wywoływać migracje i robić z tego narzędzie polityczne. A potem to wszystko spada na zdesperowanych ludzi, którzy zrobią wszystko, żeby uratować siebie i bliskich.

Ibrahem: I jeszcze LGBT. Jeżeli chodzi o ludzi, którzy mają inną orientację seksualną, mogę z nimi żyć, pracować i rozmawiać z szacunkiem. Nie będę się zgadzał jednak na wszystko, pewne rzeczy są totalnie niezgodne z moją religią, a ta jest dla mnie ważna. Mogę z szacunkiem tłumaczyć te różnice i je szanować, tym bardziej że jestem tutaj gościem. Nie zmuszam nikogo do islamu, sam też nie zgodzę się na przymuszanie do czegoś. I możecie być spokojni, żaden religijny muzułmanin nie zarejestruje się jako osoba LGBT. Takie związki są zakazane w całym muzułmańskim świecie. Co do wielkich zagrożeń: nie wiem, nie znam się na tym, nie jestem politykiem.

Ibrahem: Większość osób ze świata arabskiego jest taka. Ale Jordańczycy szczególnie, rzeczywiście mamy taką opinię także wśród Arabów.

Ibrahem: Naprawdę nie mam pojęcia. To jakaś kultura gościnności, którą po prostu mamy.

Ibrahem: Kunafa. Takie ciasto.

Ibrahem: Ostatnio przez wiadomości, które czytam, ciężko mi się tak zwyczajnie relaksować. Jeżeli miałbym wskazać jakieś ulubione zajęcia, to kalistenika i fotografia.

Ibrahem: Proszę bardzo, zdjęcia. A kalistenika to taki trening siłowy, ale głównie z wykorzystaniem ciężaru własnego ciała. Na przykład podciąganie na drążku w różnych wersjach.

Ibrahem: A co, groźnie wyglądam? To trochę przypadek, miałem możliwość zrobić sobie koszulkę z takim nadrukiem, z jakim chciałem. Akurat rozmawiałem z jakimiś ludźmi z Caritasu, tak mi podpowiedzieli, widziałem, że wiele osób reagowało z uśmiechem. I tak zostało

Ibrahem: Nie wiem. Rozważam wyprowadzkę do innych krajów. Może jeszcze dalej, do Estonii, czyli dla was blisko, może Arabia Saudyjska, czyli daleko, ale blisko mojego domu. Zależy jak patrzeć.

Ibrahem: Żebym stawał się lepszą wersją siebie. Modlę się do Allaha, żeby mieć na to zdrowie i środki i żeby móc też nieść pomoc innym.