Rozmawiamy z Jakubem, który dorabia jako profesjonalna maskotka, pytamy o kasę i jakie trzeba mieć kompetencje

Jakub: To zależy jaki mecz, jaka ranga wydarzenia. Jestem opłacany za zrealizowane zlecenie, a nie od godziny. Przykładowo, za mecz kosza/siatkówki/piłki ręcznej jest to 120zł.

Jakub: Nie mogę ujawnić.

Jakub: Zarabiają i więcej i mniej. To ile otrzymam, zależy od tego, ile ktoś jest w stanie zapłacić. W Polsce nie mamy tak spopularyzowanych i wypromowanych maskotek jak na przykład w USA, gdzie ich zarobki sięgają tysięcy dolarów

Jakub: Tak xD

Jakub: Tak, nie raz i nie dwa. Lubimy się popchnąć, zabrać to co mamy w dłoni, skraść atencję od kibica. Oczywiście nie uprawiamy MMA, sprawiamy aby wyglądało to komicznie. Pod koniec zazwyczaj mamy pozytywny akcent na zasadzie piątki, zbicia klatek, zależnie co nam wpadnie do głowy.

Jakub: Mówiąc o standardowym meczu, to jedyne co mam zaplanowane to udział w konkursach i atrakcjach przygotowanych przez organizatora. Wszystko inne jest kompletnie spontaniczne. I o to właśnie chodzi, o improwizację. Najlepsza maskotka to taka, która z każdego bodźca, sygnału, sytuacji, potrafi wyciągnąć jak najwięcej śmiechu i radości, zamieniając nawet kontuzję zawodnika w moment do bicia braw i zagrzewania trybun.

Jakub: Jestem harcerzem, działam w gromadzie zuchowej. Nieustannie mam kontakt z dziećmi. Pracuję głównie z ludźmi, zapewniając im rozrywkę, stąd rola maskotki przyszła mi całkiem łatwo. Aby być dobrą maskotką, trzeba się bawić i bawić innych. Trzeba też czuć się swobodnie.

Jakub: Teraz trochę bardziej jako edukator. Na przykład aktualnie prowadzę zajęcia edukacyjne, na których uczymy się czym jest PH, stany skupienia, prąd elektryczny, poznajemy algorytmy i tajniki programowania za pomocą aplikacji dla dzieci. Ale pracowałem też na sali zabaw, jestem też druhem i prowadzę drużynę zuchową. Po prostu od dawna w tym robię i zostałem polecony przez innego animatora, kiedy potrzebny był ktoś do roli maskotki.

Jakub: Myślałem o tym, ale ostatecznie jestem na studiach inżynierskich. Transport i Logistyka.

Jakub: Chciałem iść na pedagogikę, psychologię, jednak wybrałem transport. Lubię duże pojazdy, chyba innego powodu nie ma. Chciałem mieć plan B, gdybym zrezygnował z pracy z dziećmi i ogólnie w rozrywce. Tym samym nie chciałem studiować pedagogiki, żeby nie poczuć, że to MUSI być moja praca. Nie wiem, jak inaczej to wytłumaczyć. Z jednej strony chęć pozostawienia tego jako pasję i hobby przynoszącą zysk, a z drugiej posiadanie odskoczni na wypadek niepowodzenia.

Jakub: Wyobrażam to sobie jako rozpoznawalność wśród organizatorów, widzów i uczestników w całej Polsce. Wiesz, potężna rzesza fanów, setki tysięcy polubień w mediach społecznościowych i wiele takich. Jedną z niewątpliwych gwiazd i autorytetów jest Karcocha. Świetny artysta, tworzący niebywały performance opierający się wyłącznie na improwizacji i korzystaniu z tego co go otacza.

Jakub: Kostium jednak daje mi olbrzymi komfort. Nie jesteś oceniany jako ty, lecz jako maskotka. Jesteś maskotką. Zrobisz coś źle - źle zrobiła to maskotka. Dzięki temu mogę bezproblemowo odciąć się od oceny innych ludzi, która potrafi mocno wpłynąć na to, jak oceniam swoją pracę. Maskotka jest pewnym sposobem na oddech, formą akceptacji siebie i wyrażania siebie w sposób bezpieczny. Na pewno miała duży wpływ na to jak teraz postrzegam swoją pracę.

Jakub: Tak.

Jakub: Zależy na której xD Owszem, na początku mogę się spiąć, zdenerwować, ale potem zwykle już z górki. Za każdym razem czułem się swobodnie, bez większych problemów. Rozmowy o pracę - również od razu płynę. Potrafię przekonywać, świetnie się zaprezentować. W sumie nigdy o sobie tak nie rozmyślałem, aż poczułem teraz skok samooceny :)

Jakub: Świetnie bawiłem się jako pilot wycieczek szkolnych. Poznałem wiele miejsc w swoim regionie, pozwiedzałem i mi za to zapłacili, a do tego poznawałem pracę z mikrofonem. Z ulubionych imprez maskotkowych to na pewno Mistrzostwa Europy w piłce siatkowej Mężczyzn z 2021 roku, gdzie Polska zajęła 3 miejsce.

Jakub: W środku jest gorąco, a głowa maskotki to niestabilny ciężar, zawsze w którąś stronę cięgnie. Spotykałem się też z różnymi słowami, opiniami. To, że siedzę w pracy z dzieckiem, w rozrywce, nazywano "żałosnym". Często klienci, rodzice dzieci, potrafili patrzeć na mnie krzywym spojrzeniem przez to, że jestem mężczyzną. Spotykałem się z pytaniem "kiedy przyjdzie jakaś animatorka?" tuż przed rozpoczęciem urodzin. Kiedy zaczynałem imprezę, na twarzach rodziców było widać zamurowanie. Nie zdarza się to często, jednak potrafi zaboleć. Bywałem też nazwany "pedofilem" za to, że przytuliło się do mnie dziecko. Przez to jestem aktualnie bardzo ostrożny, jeśli chodzi o kontakt fizyczny z dzieckiem, wręcz nad wyraz ostrożny.

Jakub: Od czasu agresji Rosji na Ukrainę niosę na ustach hasło "Dziecko ma prawo do życia bez wojny". Każda inicjatywa, która pozwala wywołać uśmiech na twarzy dziecka, jest teraz niezbędna. Mają prawo żyć normalnie, bezpiecznie i cieszyć się tak jak dzieci z Polski, Czech bądź innego kraju. To jak działalność rozrywkowa otworzyła się na młodych uchodźców jest wspaniałe. Darmowe bilety do kina, na mecz lokalnej drużyny, salę zabaw, warsztaty dla dzieci, wiele aktywności. Cudowne.

Jakub: Można tak powiedzieć. Wychowanie harcerskie opiera się na latach doświadczeń, pracy wychowawców, pedagogów, psychologów i wielu innych zaangażowanych w ten proces.Kiedy pandemia rozwinęła się na dobre, przenieśliśmy się do działania online, aby nie stracić kontaktu. Oczywiście nie mogło to zastąpić spotkania na żywo, jednak trzeba było sobie radzić. Problemy w relacjach społecznych wynikające z izolacji są widoczne, jednak pracujemy nad nimi u naszych wychowanków i widać postępy.

Jakub: Z tym transportem to nawet nie pomyślałem w ten sposób, serio pomyśle nad zajęciami xD

Jakub: Pewnie da się sporo wymyślić. Zrobi się coś ciekawego.

Zobacz też: