Rozmawiamy z Jakubem Żulczykiem o książkach, grach, memach i chciwości jako formie uzależnienia

Jakub Żulczyk: Myślę, że jestem gościem od bardzo wielu rzeczy, ale głównie jestem pisarzem, autorem scenariuszy (

,

) a ostatnio podcasterem. Właśnie wydałem nową powieść, nazywa się

.

Jakub Żulczyk: Tak, spotkałem się z Jankiem w ramach researchu do książki. Bardzo mi pomógł, naprowadzając mnie na pewne tropy.

Jakub Żulczyk: Nie, to nie jest tło. Chciwość i alkoholizm są pokrewne, oba są uzależnieniami, pierwszym od pieniędzy, drugim od alkoholu; i w obu tych przypadkach drugi człowiek staje się instrumentem do osiągnięcia celu (zaspokojenia głodu), albo zawalidrogą. Pijący Kania, oraz jego koledzy robiący biznesy na przejmowaniu kamienic zachowują się w sumie tak samo. Poza tym tzw. afera reprywatyzacyjna to dla mnie jedno z najważniejszych wydarzeń w nowoczesnej historii Polski.

Pokazuje moralną degenerację całego sektora publicznego, degenerację, za którą nie odpowiada ta czy inna partia, ale lata demoralizacji centralnego socjalizmu, a następnie próba tzw. szoku neoliberalnego początku lat 90tych. My nie mieliśmy okazji, ani czasu, aby zbudować zdrowe, oparte na poczuciu wspólnotowości państwo. Cwaniactwo, nieufność, egoizm stały się u nas spoiwem życia publicznego. To oczywiście temat rzeka, ale to pęknięcie, ten zbiorowy brak odpowiedzialności za dobro wspólne jest jednym z największych problemów tego kraju. Może on też wynikać z naszej historii, wkładanej nam w szkołach do głów - tu nie ma sensu ufać żadnemu państwu, dbać o kogokolwiek poza samym sobą, bo przecież od kilkuset lat co chwila ktoś tu wchodzi i wszystko rozwala.

Protip: szanse na to, że ktoś tu wejdzie i wszystko rozwali są mniejsze, gdy mamy sprawnie działające państwo, transparentny sektor publiczny, równość wobec prawa, zdrowy podział kapitału do dochodu w PKB etc etc etc. W skrócie, bez mądrzenia się - to powieść o dwóch bardzo splecionych ze sobą chorobach.

Jakub Żulczyk: Nie liczę, ale jest ich dosyć dużo, w związku z wydaną właśnie książką.

Jakub Żulczyk: Bardzo proszę.

Jakub Żulczyk: Jesteśmy na 14. miejscu najpopularniejszych podcastów w Polsce, to chyba nieźle (same odsłuchania na Spotify). Plus dostajemy mnóstwo wiadomości od słuchaczy - ludzie bardzo dziękują nam za to, że poruszają tę tematykę, wiemy, że wielu osobom ten podcast bardzo pomógł.

Jakub Żulczyk: Trudno stwierdzić, badania pokazują ogólny minimalny spadek sprzedaży alkoholu, wzrost tzw alkoholi ekskluzywnych, spadek małpek, wzrost większych formatów. Myślę, że na pewno mamy kryzys zdrowia psychicznego, co z uzależnieniami jest bardzo ściśle powiązane.

Jakub Żulczyk: Myślę, że nie chodzi tu o popkulturę, a o jakieś poczucie wspólnotowości, dodawanie odwagi, przełamywanie wstydu mówienia o czymś, co jest jednak wciąż tematem tabu, słowo "alkoholik” jest wciąż bardzo stygmatyzujące.

Jakub Żulczyk: Myślę, że przyjdzie moment, w którym ludzie uzależnieni nie będą postrzegani jako ci słabsi, głupsi, nieodpowiedzialni, ci, którzy są "sami sobie winni" i którzy "stracili kontrolę".

Jakub Żulczyk: Myślę, że to, o czym mówicie - "umrocznianie" popkultury - przypadało na koniec lat 80-tych i lata 90-te. Wtedy to, jakby w kontrze do neoliberalnej rewolucji w UK i USA, a następnie Fukuyamowskiego "końca historii", do popkultury wkradł się cynizm, egzystencjalizm, moralny relatywizm. Świat nie jest wcale taki fajny, mówili artyści i filmowcy - patrz

, 

,

, etc. Teraz mamy raczej odwrotny proces, ludzie żyją w poczuciu jakiegoś końca, a przynajmniej wielkiej zmiany, media cały czas trąbią o różnych egzystencjalnych zagrożeniach, neoliberalna narracja nieustannego wzrostu ostatecznie skompromitowała się w 2008 roku, a dorżnął ją COVID; ludzie potrzebują już innych opowieści, pokrzepiających, dających nadzieję, i jako osoba współpracująca z platformami streamingowymi jako scenarzysta wiem to też trochę od zaplecza.

Jakub Żulczyk: Myślę, że one nie będą szły w stronę utopii, a raczej pokazywania "światła w tunelu", tego, że wspólnotowość, współpraca, może nas jednak ocalić.

Jakub Żulczyk: Myślę że jest od cholery takich typów. Ostatnio zachwyciło mnie Disco Elysium. Bardzo lubię różne "małe" gierki na Switcha, jak Dead Cells czy Hades.

Jakub Żulczyk: Myślę, że skoro już spoilerujemy - tak, ale po śmierci głównego bohatera masz jednak epilog, w którym widać, że jednak coś wartościowego z tego świata przetrwało, zarówno jakaś uczciwość, jak i sprawiedliwość. Także nie jest to aż tak mroczna historia, jak może się wydawać. Gra sama w sobie - piękna.

Jakub Żulczyk: Tu znowu zwróć uwagę na zakończenie, które jest jednak jakąś formą odkupienia dla tej postaci. Nie jest to Zły porucznik, opowieść o nieprzerwanym upadku w mrok.

Jakub Żulczyk: W wielkim skrócie tak :)

Jakub Żulczyk: Nie mogę odpowiadać ci na tego typu pytania. Czeka mnie sprawa w sądzie, i moje stanowisko (czy żałowałem, czy nie, etc.) najpierw usłyszy sędzia.

Jakub Żulczyk: Miałem propozycje, aby współtworzyć różne gry, ale to jest jednak czysto korporacyjny tryb pracy całodziennej. Musiałbym zrezygnować ze wszystkiego, co robię teraz, na co raczej nie ma szans. Gry są dla mnie tylko rozrywką, i dobrze mi z tym.

Jakub Żulczyk: Opatrzność śmieje się z planów, ale owszem, wiem co mniej więcej będę robił (albo chciałbym robić) przez najbliższe dwa lata. Jeśli wszystko ułoży się według mojej myśli, umrę po osiemdziesiątce bez wielkiego bólu i nie w poczuciu samotności :) Ale wiadomo, opatrzność śmieje się z planów :)

Jakub Żulczyk: Jeśli chodzi o najbliższe plany, to prędzej niż później czeka nas premiera kolejnego serialu, do którego napisałem scenariusz -

w reżyserii Jacka Borcucha i z główną rolą Borysa Szyca. Możecie życzyć mi spokoju, pogody ducha i odporności na internet.

Jakub Żulczyk: Pozdrawiam całą Waszą ekipę i wszystkich Waszych czytelników.

Jakub Żulczyk: Haha. Wasz mem, jak dziecko budzi tatę:

Jakub Żulczyk: A poza tym dobra, 5 ostatnich: 

Jakub Żulczyk: Wzajemnie, zdrówka!

Zobacz też: