Lektura szkolna z błędem, Anaruk znaczy "sraj to"

[reklama]

 to książka napisana przez 

i wydana w 1937 roku. Opisuje ona

, Anaruka. Książka jest

do niedawana był lekturą obowiązkową w szkole podstawowej.

Okazuje się jednak, że Anaruk tak naprawdę nie był Anarukiem. Na blogu

pojawił się

Stwierdzili, że Eskimos, o którym pisał Centkiewicz

"Mojej córce Alinie w oko wpada zupełnie co innego. Z dość szyderczym jak na dziesięciolatkę uśmiechem bierze w ręce cienką książkę z miękką, wymiętoloną przez kilka roczników poznańskich uczniów okładką, z której uśmiecha się okutany w futro chłopiec – tytułowy Anaruk. -

Z ciekawością zerkam na lekturę, którą sam przecież kiedyś czytałem, i przed oczyma staje mi nasza pani od nauczania początkowego ze Szkoły Podstawowej im. M. Kopernika w Miastku" - opisują autorzy na blogu.

"Kiedy głowę zaprzątają mi wspomnienia z dzieciństwa, Alina już pokazuje książkę swojej mamie. Birthe patrzy z lekkim niedowierzaniem na okładkę i gdyby do grenlandzkiej mowy ciała należało przecieranie oczu ze zdumienia, zapewne by to zrobiła.

- napisano.

[reklama]

Autorzy wpisu na blogu zainteresowali kim, w takim razie jest tytułowy Anaruk.

Okazało się, że

to

, syn Thorvalda i Frederikke, urodził się 25 lutego 1923 roku w Pikiiddi. Mężczyzna miał

w 1947 roku, kiedy to wraz z dwoma innymi zaprzęgami jechali Tiniteqilaaq do Kuummiut.

"

Również nikt z rodziny nie wiedział, że młodzi czytelnicy w Polsce mają go za dobrego znajomego, a może nawet przyjaciela niejakiego Czesława Centkiewicza, który rzekomo obserwował życie jego rodziny i współmieszkańców. A rodzinę ma dużą, rodzeństwo Simmujooqa wydało na świat około trzydzieściorga dzieci" - napisano na blogu.

Na koniec autorzy zastanawiają się, czy wydawnictwo ustosunkuje się w jakiś sposób do nowych informacji o Anaruku:

"Ten szczególny zbieg okoliczności rodzi w mojej głowie pytanie:

, jest w stanie przyznać się do błędu i wziąć za to odpowiedzialność?  Czy może pod tym względem cywilizacyjnie znajdujemy się gdzieś na poziomie opisywanej przez Czesława Centkiewicza Grenlandii? Kraju, w którym nigdy nie postawił  nogi" - napisano na blogu.

"No i

, a tysiące polonistów od dziesięcioleci każe uczniom czytać Anaruka jako reportaż? Jeśli książka Czesława Centkiewicza miałaby pozostać lekturą, może warto byłoby wykorzystać ją raczej do przedstawienia rozwoju, który w ciągu ostatnich stu lat dokonał się w społeczeństwie grenlandzkim, a historia powstania tego utworu mogłaby dodatkowo posłużyć ukazaniu, jak wielkie znaczenie dla odczytywania dzieła noszącego znamiona literatury faktu ma znajomość jego kontekstu" - dodano.    

Więcej informacji możecie przeczytać we wpisie na blogu